Η Μυθολογία είναι διακριτός επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με τη μελέτη των μύθων, δηλαδή των ιστοριών που ένας ιδιαίτερος πολιτισμός θεωρεί αληθινές και χαρακτηρίζουν ένα ιδιαίτερο θρησκευτικό ή πίστη.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά», Ρήγας Φεραίος Βελενστινλής

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2018

Δέκα (10) ανεκπλήρωτοι έρωτες από την Ελληνική Μυθολογία

  ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ  

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν πλούσια φαντασία - εκτός των άλλων - και σκάρωναν ιστορίες με εκπλήξεις και ανατροπές. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε 21 ήρωες της Ελληνικής Μυθολογίας (11 άνδρες και 10 γυναίκες) και τις μεταξύ τους ερωτικές περιπέτειες που κατέληξαν σε αρνήσεις και αποτυχίες.
~~~~~~~

Απόλλων και Δάφνη



Η Δάφνη ήταν κόρη του Λάδωνα ή του Πηνειού και της Γαίας. Ο Απόλλων συνάντησε τη Δάφνη σε κάποιο από τα κυνήγια του και γοητεύτηκε από την ομορφιά της. Θέλο­ντας να απαλλαγεί από τον αντίζηλό του Λεύκιππο, που είχε με­ταμφιεστεί σε γυναίκα και βρισκόταν ανάμεσα στις νύμφες, τις συμβούλευσε να κολυμπήσουν όλες μαζί, γυμνές, για να βεβαιωθούν ότι όλες ήταν γυναίκες. Όταν αποκαλύφθηκε το φύλο του, ο Λεύκιππος βρήκε τραγικό θάνατο από τις νύμφες και την ίδια τη Δάφνη. Και ο Απόλλων όμως, δεν υπήρξε ιδιαίτερα τυχερός. Θέλησε να πλησιάσει τη Δάφνη, η οποία όμως προσπάθησε με όλη της τη δύναμη να τον αποφύγει, και όταν κατάλαβε ότι αυτό δεν ήταν δυνατό, παρακάλεσε τη μητέρα της να τη σώσει. Και πραγματικά, δημιουργήθηκε ένα χάσμα, όπου χάθηκε η Δάφνη, ενώ στη θέση της ξεπρόβαλε το ομώνυμο δέντρο. Από τα κλαδιά του, ο Απόλλων έφτιαξε ένα στεφάνι, που φορούσε πάντα στο κεφάλι του σε ανάμνηση της όμορφης νύμφης.
~~~~~~~

Σαλμακίς και Ερμαφρόδιτος



Ο Ερμαφρόδιτος ήταν γιος του Ερμή και της Αφροδίτης και κατοικούσε στη Φρυγία. Στα 15 του χρόνια, προικισμένος με μεγάλη ομορφιά, αποφάσισε να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να γνωρίσει τον έξω κόσμο. Καθώς βρισκόταν στην Καρία και ξεκουραζόταν στις όχθες ενός ποταμού, τον εντόπισε η νύμφη Σαλμακίδα και τον ερωτεύτηκε. Όταν το νεαρό αγόρι βούτηξε στο ποτάμι για ένα μπάνιο, η Σαλμακίδα βρήκε την ευκαιρία να τον αρπάξει και να τον κάνει δικό της. Ο Ερμαφρόδιτος αντιστάθηκε κι απέκρουσε τις ερωτικές διαθέσεις της Σαλμακίδας. Τότε, η νύμφη παρακάλεσε τους θεούς να κάνουν κάτι για να μην αποχωριστούν ποτέ τα κορμιά τους. Οι θεοί εισάκουσαν τις παρακλήσεις της και δημιούργησαν ένα νέο ον με δύο φύσεις.
~~~~~~~

Αλφειός και Αρέθουσα


Η Αρέθουσα ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδος και νύμφη της Αρτέμιδας. Την Αρέθουσα ερωτεύτηκε στην Πελοπόννησο ο κυνηγός Αλφειός. Εκείνη, όμως, τον απέκρουσε, επειδή ήθελε να διατηρήσει την αγνότητά της κι έφυγε από την Πελοπόννησο με τη βοήθεια της Αρτέμιδας. Διέσχισε τη θάλασσα, έφθασε στο νησί Ορτυγία, που βρίσκεται στις Συρακούσες της Σικελίας κι εκεί μεταμορφώθηκε σε πηγή. Τόσο σφοδρός, όμως, ήταν ο έρωτας του Αλφειού, ώστε κι αυτός μεταμορφώθηκε σε ποταμό και διασχίζοντας το πέλαγος ενώθηκε με τα νερά της πηγής της Αρέθουσας.

~~~~~~~
Απημοσύνη και Ερμής


Η Απημοσύνη ήταν πριγκίπισσα της Κρήτης, κόρη του Κατρέα, ενός από τους γιους του Μίνωα. Όμορφη καθώς ήταν, προκάλεσε το ερωτικό ενδιαφέρον τού Ερμή, ψυχοπομπού και αγγελιοφόρου των θεών. Μία μέρα, o Ερμής την εντόπισε στη Ρόδο κι άρχισε να την καταδιώκει. Αυτή ήταν πιο γρήγορη και με διάφορα κόλπα κατόρθωνε να του ξεφύγει. Ο Ερμής την παραφύλαξε κοντά σ’ ένα ποτάμι, όπου θα έπαιρνε το μπάνιο της. Ο πανούργος θεός έστρωσε το δρόμο με φρεσκογδαρμένα τομάρια και περίμενε. Όταν αυτή εμφανίστηκε, γλίστρησε πάνω στο οδόστρωμα και ο Ερμής όρμησε κατά πάνω της και τη βίασε. Η Απημοσύνη έμεινε έγκυος και όταν προσπάθησε να εξηγήσει το συμβάν στον αδελφό της Αλθαιμένη, αυτός δεν την πίστεψε. Σε μία έκρηξη οργής για τα ψέμματα της αδελφής του, όπως πίστευε, την κλώτσησε μέχρι θανάτου.
~~~~~~~

Αθηνά και Ήφαιστος


Ο Ήφαιστος, ο κουτσός και κακάσχημος θεός του Ολύμπου, βοήθησε τον Δία με το τσεκούρι του να γεννήσει μέσα από το κεφάλι του τη θεά Αθηνά. Αργότερα, ερωτεύτηκε την Αθηνά, αλλά η θεά απέκρουσε τον έρωτά του, καθώς ήθελε πάση θυσία να κρατήσει την αγνότητά της. Ο Ήφαιστος προσπάθησε να τη βιάσει, απέτυχε όμως και από το σπέρμα του που έπεσε στη γη της Αττικής γεννήθηκε ο Εριχθόνιος. Η Αθηνά δείχνοντας μεγαλοψυχία υιοθέτησε το παιδί, που όταν μεγάλωσε έγινε βασιλιάς της Αθήνας.

~~~~~~~
Απόλλων και Κασσάνδρα


Η Κασσάνδρα ήταν μια από τις ομορφότερες κόρες του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου και της Εκάβης. Ο Απόλλων την ερωτεύτηκε σφόδρα και για να την πείσει να γίνει δική του, της υποσχέθηκε ότι θα της μάθαινε να προλέγει το μέλλον. Η Κασσάνδρα δέχθηκε κι αφού έμαθε τη μαντική τέχνη αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές επιθυμίες του Απόλλωνα. Τότε, ο θεός για να την εκδικηθεί την καταδίκασε να προλέγει τις συμφορές, αλλά να μην γίνεται πιστευτή από τους άλλους.
~~~~~~~

Αστερία, Ζευς και Ποσειδών

Η Αστερία, κόρη του Τιτάνα Κίου και της Φοίβης και ανιψιά του Δία, ήταν θεά των νυχτερινών χρησμών και των πεφταστεριών. Ήταν παντρεμένη με τον Τιτάνα Πέρση και είχαν μία κόρη, την Εκάτη. Ο Δίας τη φλέρταρε έντονα κι αυτή για να τον αποφύγει μεταμορφωνόταν σε διάφορα ζώα. Ως ορτύκι έπεσε στο Αιγαίο και μεταμορφώθηκε στο νησί της Ορτυγίας (με το όνομα αυτό απαντάται, σήμερα, νησίδα των Συρακουσών). Ερωτευμένος μαζί της ήταν και ο Ποσειδώνας και για να τον αποφύγει μεταμορφώθηκε στο νησί της Δήλου, όπου η αδελφή της Λητώ γέννησε τα παιδιά του Δία Απόλλωνα και Αρτέμιδα.
~~~~~~~
Ποσειδών και Δήμητρα


Οι ερωτικές περιπέτειες του Ποσειδώνα ήτα πολυάριθμες. Μία από αυτές ήταν με τη θεά Δήμητρα, που τύχαινε να είναι αδελφή του. Μία μέρα που η Δήμητρα περιπλανιόταν στην Αρκαδία για την ανεύρεση της κόρης της Περσεφόνης, την οποία είχε απαγάγει ο Άδης, την πλησίασε ο Ποσειδώνας με ερωτικούς σκοπούς, τους οποίους εκείνη απέκρουσε. Για να του ξεφύγει μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε ανάμεσα στ’ άλογα που έβοσκαν εκεί κοντά. Ο Ποσειδώνας, όμως, πήρε τη μορφή αλόγου κι ενώθηκε μαζί της. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ένα άλογο, ο Αρείωνας και μία κόρη, το όνομα της οποία αποκαλυπτόταν μόνο σε όσους συμμετείχαν στα μυστήρια της αρκαδικής πόλης της Λυκόσουρας.
~~~~~~~
Αριάδνη και Θησεύς


Η Αριάδνη, κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης, ερωτεύτηκε τον Θησέα, όταν αυτός κατέφθασε στην Κρήτη για να σκοτώσει τον ετεροθαλή αδελφό της Μινώταυρο, που κάθε χρόνο κατασπάραζε επτά νέους και επτά νέες από την Αθήνα. Τον βοήθησε με τον περίφημο μίτο να βρει το δρόμο του μέσα από το Λαβύρινθο και να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ο Θησέας φεύγοντας από την Κρήτη πήρε μαζί του την Αριάδνη για να την κάνει γυναίκα του. Στο δρόμο για την Αθήνα το πλοίο τους σταμάτησε στη Νάξο, όπου ο Θησέας εγκατέλειψε την Αριάδνη κι εξαφανίστηκε. Μία εκδοχή του μύθου τον θέλει να ήταν ερωτευμένος με την Αίγλη, κόρη του Πανοπέα από τη Φωκίδα.

~~~~~~~
Γαλάτεια και Πολύφημος


Ο Πολύφημος είναι πασίγνωστος Κύκλωπας από την «Οδύσσεια» του Ομήρου. Γιος του Ποσειδώνα, ήταν ερωτευμένος με την όμορφη Γαλάτεια. Αυτή απέκρουε τον έρωτά του, επειδή είχε μάτια μόνο για τον Άκι, τον γιο του Φαύνου. Μία μέρα, ο Πολύφημος τους είδε μαζί και από τη ζήλια του πέταξε ένα βράχο πάνω στον Άκι και τον σκότωσε. Οι θεοί μεταμόρφωσαν τον Άκι σε ποταμό, όπου η Γαλάτεια περνούσε τις ώρες της, θρηνώντας την απώλεια του αγαπημένου της.

Σάββατο 7 Απριλίου 2018

Η ανάσταση του Δία!...

         Η ανάσταση του Δία!...        
ΛΕΝΕ πως όταν οι θεοί του Ολύμ­που νίκησαν και τους Γίγαντες, ύστερα από τους Τιτάνες, η Γη θύμωσε ακόμα πιο πολύ. 'Ετσι, για να πάρει εκδίκηση, πήγε και βρήκε τον Τάρταρο, ενώθηκε μαζί του και γέννησε, στην Κιλικία, τον Τυφώνα, τέρας που ήταν από τη μέση και πάνω άντρας, από τη μέση και κάτω δράκοντας. Ο Τυ­φώνας είχε πελώριο ανάστημα και απεριόριστη αντοχή· ήταν γενικά ο πιο δυνατός από όλους τους γιους της Γης. Η κορμοστασιά του εξείχε από τις κορυφές των βουνών, το κεφάλι του άγ­γιζε τ' αστέρια και τα χέρια του έφταναν το ένα στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση. Είχε εκατό δρακοκεφαλές και από τα πόδια του κινούσαν υπερφυσικές σπείρες από έχιδνες. Ολόκληρο το σώμα του ήταν γεμάτο φτερά, και άγριο το τρίχω­μα του στα μαλλιά και στα γένια. Από τις δρακο­κεφαλές του έβγαζε φωτιές από τα μάτια και σφυρίγματα από τα στόματα, που έφταναν ως τον ουρανό. Μαζί με τα σφυρίγματα, τη βουή και την ανεμοζάλη, ο Τυφώνας έριχνε και βράχια πυρα­κτωμένα κατά τον ουρανό.
Οι θεοί, σαν ένιωσαν τον ερχομό του Τυφώνα, έτρεξαν να κρυφτούν και αναζήτησαν καταφύγιο στην Αίγυπτο. Καθώς ένιωθαν πίσω τους τον Τυ­φώνα να τους καταδιώκει, για να γλιτώσουν, αναγ­κάστηκαν να μεταμορφωθούν σε ζώα. Έτσι ο Απόλλων έγινε γεράκι ή κοράκι, ο Ερμής ίβις, ο Άρης ένα πολύ λεπιδωτό ψάρι, η Άρτεμις γάτα, ο Διόνυσος τράγος, ο Ηρακλής ελάφι, ο 'Ηφαι­στος βόδι, η Αφροδίτη έπεσε στον Ευφράτη και έγινε ψάρι, αυτό που αργότερα οι θεοί το έκαναν αστερισμό, τους Ιχθύες. 
Ο Παν μεταμορφώθηκε σε αιγόκερο, και δική του ιδέα, λέει, ήταν να με­ταμορφωθούν οι θεοί σε ζώα για να γλιτώσουν γι' αυτό, αργότερα, από ευγνωμοσύνη στον Πά­να, έβαλαν στον ουρανό τον αστερισμό του Αιγόκερου. Όλοι οι θεοί φοβήθηκαν, ρίχτηκαν στη φυγή και άλλαξαν τη μορφή τους για να σωθούν. Μόνο ο Δίας με την ατρόμητη την κόρη του, την Αθηνά, έλεγαν πως έμειναν στη θέση τους, απο­φασισμένοι να αντισταθούν. Ακόμα και για τον ίδιο τον Δία όμως είπαν μερικοί πως τότε είχε μεταμορφωθεί και αυτός σε κριάρι.
Ο Δίας χτύπησε τον Τυφώνα από μακριά με κεραυνούς, και από κοντά με το ίδιο χαλύβδινο δρεπάνι που η Γη είχε βάλει στο χέρι του Κρόνου για να «θερίσει» τα γεννητικά όργανα του Ουρα­νού. Σαν άρχισε να κάνει πίσω ο Τυφώνας, ο Δίας τον κυνήγησε ως το βουνό το Κάσιο, ψηλότερα από τη Συρία, και σαν τον είδε με όχι και λίγα τραύματα πάνω του, πήρε θάρρος και όρμησε να τον αρπάξει στα χέρια. Τότε ο Τυφώνας κουλουριάστηκε με τις φιδοουρές του πάνω στο κορμί του Δία και, σε κάποια στιγμή της πάλης τους, το τέρας κατάφερε να αρπάξει το δρεπάνι, να κόψει τα νεύρα από τα πόδια και τα χέρια του θεού, να σηκώσει αναίσθητο τον ίδιο τον Δία, να τον πάρει στον ώμο, να τον κουβαλήσει πάνω από τη θά­λασσα στην Κιλικία και εκεί να τον γκρεμίσει σ’ ένα βάραθρο, μέσα σ' ένα σπήλαιο, στο Κωρύκιο άντρο. Tα νεύρα του θεού ο Τυφώνας τα τύλιξε σε αρκουδοτόμαρο, τα έκρυψε μέσα στη σπηλιά και έβαλε φύλακα μια δράκαινα, τη Δελφύνη.
Σ' αυτή την κατάσταση, που δεν ξανάγινε, χρειάστηκε ο Ερμής και ο Αιγίπαν να βάλουν όλη την πονηριά τους. Αυτοί με μύριες δυσκολίες κατάφεραν ν’ ανακαλύψουν τα νεύρα του Δία, να τα κλέψουν και να τα ξανασυναρμόσουν στο σώ­μα του θεού. Έτσι ο Δίας, αφού συνήλθε και ξαναβρήκε τη δύναμη του την πρώτη, όρμησε αιφνιδιαστικά από τον ουρανό, πάνω σε άρμα με άλογα φτερωτά, και χτυπώντας τον Τυφώνα με κεραυνούς, τον κυνήγησε ως το βουνό τη Νύσα. Εκεί οι Μοίρες ξεγέλασαν τον Τυφώνα, λέγοντας του πως θα μεγάλωνε η δύναμη του αν έτρωγε από τα φρούτα της εποχής. 
Ο Δίας συνέχισε την καταδίωξη, ο Τυφώνας έφτασε ως τη Θράκη και εκεί, στον Αίμο, ταμπουρώθηκε και τίναζε κατά τη μεριά τού Δία ολόκληρα βουνά. Όμως ο θεός κεραύνωνε τα βουνά· έτσι τα έστρεφε πίσω και αυτά τραυμάτιζαν τον ίδιο τον Τυφώνα που τα έριχνε. Με αυτό τον τρόπο ο Τυφώνας, πολεμώντας σ' αυτή την περιοχή, έχασε πολύ αίμα, και από αυτό είπαν Αίμο την οροσειρά. Τέλος, σαν όρμησε ο Τυφώνας να φύγει κατά το μέρος της Σικελίας, ο Δίας τού έριξε πάνω του ολόκληρη την Αίτνα. Γι’ αυτό ως τώρα σ' αυτό το μέρος βγαίνουν φωτιές, από τους πολλούς κεραυνούς που έπεσαν εκεί τότε. Και, όπως είπαν, πάνω στην κορφή της Αίτνας ο Δίας έβαλε φύλακα τον 'Ηφαιστο, που έχει στήσει το αμόνι του ακριβώς πάνω στο σβέρκο του Τυφώνα, και εκεί δουλεύει το λιωμένο σίδερο.
~~~~~~~~~~~
ΠΗΓΗ: Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών.
Οι εικόνες είναι αλιευμένες από το σπουδαίο ιστολόγιο: praisos.blogspot.gr

Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

MIKΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΚΡΟΚΟΡΙΝΘΟ!

Αρχαιολογικό Μουσείο Αρχαίας Κορίνθου - Ancient Corinth Museum
Εφορεια Αρχαιοτήτων Κορινθίας.



Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας με χαρά συμμετείχε στο πρόγραμμα που οργάνωσε το Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Κορίνθου και το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ) με τίτλο «Γέφυρες – Η τέχνη της περιήγησης».
Το Σάββατο 15 Ιουλίου 2017 η αναπληρώτρια Προϊσταμένη της Εφορείας κ. Γιώτα Κασίμη μαζί με την αρχιτέκτονα κ. Ξένια Χρυσάφη – Ζωγράφου ξενάγησαν μικρούς και μεγάλους περιηγητές στον απόκρημνο λόφο του Ακροκορίνθου. Εκεί θαύμασαν τα οχυρωματικά έργα του κάστρου, τα κτίρια στο εσωτερικό του, κατανόησαν τη στρατηγική του θέση που έλεγχε τα περάσματα προς Κλεωνές, Άργος και Σικυώνα απολαμβάνοντας παράλληλα την υπέροχη θέα του Κορινθιακού Κόλπου.
Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Kορινθίας ευχαριστεί θερμά τους συνδιοργανωτές του προγράμματος αλλά και τους σύγχρονους περιηγητές, που αψήφησαν τη ζέστη ανεβαίνοντας μέχρι το Φράγκικο Πύργο και με τις παρατηρήσεις τους έδιναν εναύσματα για γόνιμους διαλόγους!!!


MIKΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΚΡΟΚΟΡΙΝΘΟ!

Εφορεια Αρχαιοτήτων Κορινθίας


Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

Αταλάντη - Ο μύθος της γυναίκας Αργοναύτη

Μαθαίνω την Ελλάδα
atalanta


Ηρωίδα της αρχαιότητας, η πιο γρήγορη από όλους τους θνητούς και η μοναδική γυναίκα αργοναύτης. Η ιστορία της συνδέεται άλλοτε με τους αρκαδικούς κι άλλοτε με τους βοιωτικούς μύθους. Οι δυο μύθοι έχουν τόσα κοινά χαρακτηριστικά που δεν μας επιτρέπουν να θεωρήσουμε πως υπήρχαν δυο διαφορετικές ηρωίδες με το ίδιο όνομα.

Κατά τον αρκαδικό μύθο, η Αταλάντη, ήταν κόρη του Ιασίου (ή του Σχοινέως) και της Κλυμένης. Πατρίδα της ήταν το Λύκαιον, το Μαίναλο ή η Τεγέα. Όταν γεννήθηκε η Αταλάντη, ο πατέρας της, επειδή ήθελε μόνο γιους, την εγκατέλειψε στο όρος Παρθένιο κοντά στην είσοδο μιας σπηλιάς. Στην αρχή, την Αταλάντη, την φρόντιζε μια αρκούδα (σύμβολο της Άρτεμης) και αργότερα την περιμάζεψαν κάποιοι κυνηγοί. Κοντά τους έμεινε μέχρι να μεγαλώσει κι έμαθε τα μυστικά του κυνηγιού. Όταν μεγάλωσε δεν ήθελε να παντρευτεί, ζούσε με αγνότητα και κάποτε σκότωσε με τα βέλη της τους Κένταυρους Ροίκο και Υλαίο που είχαν προσπαθήσει να τη βιάσουν.
Πήρε μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου παρά τις αντιδράσεις των συγκεντρωμένων ηρώων, οι οποίοι αρνούνταν να συμμετάσχουν σε κυνήγι που θα έπαιρνε μέρος μία γυναίκα.Ο Μελέαγρος όμως, ο γιος του βασιλιά Οινέως, του διοργανωτή της επιχείρησης, ερωτεύτηκε την ηρωίδα κι έπεισε τους υπόλοιπους ήρωες να τη δεχτούν. Μετά από έξι μέρες κυνηγιού η Αταλάντη σκότωσε μαζί με το Μελέαγρο τον κάπρο ρίχνοντας πρώτη εκείνη το θανατηφόρο βέλος στο ζώο και σύμφωνα με το έθιμο έλαβε σαν έπαθλο το κεφάλι και το δέρμα του ζώου. 
Πήρε μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία μαζί με το Μελέαγρο. Μετά το τέλος της εκστρατείας στους ταφικούς αγώνες που έγιναν προς τιμή του Πελία, η Αταλάντη νίκησε στην πάλη τον Πηλέα.
Σύμφωνα με την αρκαδική εκδοχή παντρεύτηκε τον εξαδελφό της Μελανίωνα, ο οποίος την είχε ερωτευθεί όταν την είχε συναντήσει στις περιπλανήσεις του στα δάση. Από το γάμο αυτό γεννήθηκε ο Παρθενοπαίος, τον οποίο ο Ευρυπίδης αναφέρει ως έναν από τους Επτά επί Θήβας.Σύμφωνα με το βοιωτικό μύθο γονείς της Αταλάντης ήταν ο Σχοινέας και η Κλυμένη. Από πολύ μικρή είχε δείξει μεγάλες ικανότητες στο κυνήγι και ήταν ανίκητη στο τρέξιμο. Ζούσε στα δάση κι απέφευγε τους ανθρώπους επειδή ήθελε να μείνει πιστή στην Άρτεμη και να παραμείνει αγνή ή κατά άλλους επειδή υπήρχε κάποιος χρησμός που έλεγε πως αν παντρευόταν θα μεταμορφωνόταν σε ζώο. Ο πατέρας της δέχτηκε την απόφασή της να μην παντρευτεί υπό τον όρο ότι αν κάποιος την κέρδιζε σε αγώνα δρόμου εκείνος θα την έκανε γυναίκα του. 
Η Αταλάντη, επειδή ήταν ανίκητη στο τρέξιμο, συμφώνησε, με την προϋπόθεση ότι θα είχε το δικαίωμα να σκοτώνει τους ηττημένους. Για το λόγο αυτό στις εκκινήσεις των αγώνων έδινε σε κάθε επίδοξο μνηστήρα ένα μικρό προβάδισμα. Εκείνη ακολουθούσε κρατώντας ένα δόρυ με το οποίο τρυπούσε το νεό όταν τον έφτανε. Πολλοί είχαν βρει τέτοιο θάνατο μέχρι που ο Ιππομένης ή Ιππομέδων ξεπέρασε την Αταλάντη στο τρέξιμο με τέχνασμα που του υπέδειξε η θεά Αφροδίτη. Η θεά του χάρισε τρία χρυσά μήλα από τον Κήπο των Εσπερίδων ή κατά μία άλλη παράδοση από το στεφάνι του Διονύσου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, καθώς ο Ιππομένης έχοντας ξεκινήσει πρώτος προηγούνταν, έριχνε πίσω του από ένα χρυσό μήλο κάθε φορά που η Αταλάντη τον πλησίαζε. Εκείνη σταματούσε να το μαζέψει και καθυστερούσε, με τον τρόπο αυτό ο Ιππομένης κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα. Οι δυο νέοι παρασυρμένοι από τον έρωτα τους περιπλανιόνταν στα δάση και ενώθηκαν μέσα σε ναό αφιερωμένο στη θεά Κυβέλη ή κατ' άλλους στο Δία Καλλίνικο. Επειδή αυτό θεωρούνταν ανόσιο τιμωρήθηκαν με τη μεταμόρφωσή τους σε ζευγάρι λιονταριών.



Αναφορές της Ηρωίδας Αταλάντη στην Ελληνική Ιστορία
Απολλώνιος Ρόδιος, Αργοναυτικά, 1, 769
Τοῖ' ἄρα δῶρα θεᾶς Ἰτωνίδος ἦεν Ἀθήνης·

δεξιτερῇ δ' ἕλεν ἔγχος ἑκηβόλον, ὅ ῥ'  Άταλάντη
Μαινάλῳ ἔν ποτέ οἱ ξεινήιον ἐγγυάλιξε,
πρόφρων ἀντομένη, πέρι γὰρ μενέαινεν ἕπεσθαι
τὴν ὁδόν· ἀλλ', ὅσον αὐτὸς ἑκών, ἀπερήτυε κούρην,
δεῖσε γὰρ ἀργαλέας ἔριδας φιλότητος ἕκητι. 
Θεόγνης, Ελεγείες ἔργ' ἀτέλεστα τέλει 
πατρὸς νοσφισθεῖσα δόμων ξανθὴ Ἀταλάντη·
ὤιχετο δ' ὑψηλὰς εἰς κορυφὰς ὀρέων
φεύγουσ' ἱμερόεντα γάμον, χρυσῆς Ἀφροδίτης
δῶρα· τέλος δ' ἔγνω καὶ μάλ' ἀναινομένη. 
Πλούταρχος, Ηθικά, Περί των παρ’ Αλεξανδρεύσι παροιμιών, 44, 2παρῆκται δὲ ἀπὸ τῶν
πεμφθέντων παρ' Ἱππομένους ἐπὶ Ἀταλάντην μήλων. προύκειτο μὲν γὰρ τῷ νικῶντι
δρόμῳ τὴν Ἀταλάντην ἔπαθλον ὁ ταύτης γάμος. Ὁ γοῦν Ἱππομένης εἰς ἅμιλλαν
καταστὰς χρυσᾶ μῆλα πρότερον παρὰ τῆς Ἀφροδίτης λαβὼν καὶ ταῦτα ῥίπτων αὐτῆς
περιγέγονεν ἀσχολουμένης περὶ τὴν τῶν μήλων συλλογήν. 
Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη, 4, 34, 3.5πρώτου δὲ Μελεάγρου
τὸ θηρίον ἀκοντίσαντος, ὁμολογούμενον αὐτῷ τὸ
πρωτεῖον συνεχωρήθη· τοῦτο δ' ἦν ἡ δορὰ τοῦ
ζῴου. μετεχούσης δὲ τῆς κυνηγίας Ἀταλάντης τῆς
Σχοινέως, ἐρασθεὶς αὐτῆς ὁ Μελέαγρος παρεχώρησε
τῆς δορᾶς καὶ τοῦ κατὰ τὴν ἀριστείαν ἐπαίνου.
ἐπὶ δὲ τοῖς πραχθεῖσιν οἱ Θεστίου παῖδες συγκυνη-
γοῦντες ἠγανάκτησαν, ὅτι ξένην γυναῖκα προετίμη-
σεν αὐτῶν, παραπέμψας τὴν οἰκειότητα. διόπερ
ἀκυροῦντες τοῦ Μελεάγρου τὴν δωρεὰν ἐνήδρευσαν
Ἀταλάντῃ, καὶ κατὰ τὴν εἰς Ἀρκαδίαν ἐπάνοδον
ἐπιθέμενοι τὴν δορὰν ἀφείλοντο. Μελέαγρος δὲ
διά τε τὸν πρὸς τὴν Ἀταλάντην ἔρωτα καὶ διὰ τὴν
ἀτιμίαν παροξυνθείς, ἐβοήθησε τῇ Ἀταλάντῃ. καὶ
τὸ μὲν πρῶτον παρεκάλει τοὺς ἡρπακότας ἀποδοῦναι
τῇ γυναικὶ τὸ δοθὲν ἀριστεῖον· 
Διογενιανός, Περί παροιμιώνΒάλλειν μήλοις: ἐπὶ τῶν τυχεῖν ὧν ἐρῶσι βου-
λομένων. Παρήχθη δὲ ἀπὸ τῶν πεμφθέντων ἐπ' Ἀταλάντην
μήλων. Προὔκειτο γὰρ τῷ νικῶντι δρόμῳ τὴν
Ἀταλάντην ἔπαθλον ὁ ταύτης γάμος. Ὁ γοῦν Ἱππομένης
εἰς ἅμιλλαν καταστὰς, βουλόμενος αὐτὴν νικῆσαι, χρυσᾶ
μῆλα ἔῤῥιψεν· καὶ περὶ τὴν τούτων συλλογὴν ἐκείνης
ἀσχολουμένης, οὗτος ταύτην ὑπερέβαλε. 
Ζηνόβιος, ΕπιτομήΠρώτη μὲν οὖν Ἀταλάντη τὸν κάπρον εἰς τὰ νῶτα ἐτόξευσε·
Μελέαγρος δὲ κατὰ τοῦ κενεῶνος πλήξας ἀπέκτεινε, καὶ
λαβὼν τὸ δέρας Ἀταλάντῃ χαριζόμενος ἔδωκε. 
Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 3, 109, 2Ἡσίοδος δὲ καί τινες ἕτεροι
τὴν Ἀταλάντην οὐκ Ἰάσου ἀλλὰ Σχοινέως εἶπον, 
Εὐριπίδης δὲ Μαινάλου, καὶ τὸν γήμαντα αὐτὴν 
οὐ Μελανίωνα ἀλλὰ Ἱππομένην.
Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη 1, 68, 4οἱ δὲ συνελθόντες ἐπὶ τὴν τοῦ κάπρου 
θήραν ἦσαν οἵδε· Μελέαγρος Οἰνέως, Δρύας Ἄρεος,
ἐκ Καλυδῶνος οὗτοι, Ἴδας καὶ Λυγκεὺς Ἀφαρέως ἐκ
Μεσσήνης, Κάστωρ καὶ Πολυδεύκης Διὸς καὶ Λήδας
ἐκ Λακεδαίμονος, Θησεὺς Αἰγέως ἐξ Ἀθηνῶν, Ἄδμητος
Φέρητος ἐκ Φερῶν, Ἀγκαῖος καὶ Κηφεὺς Λυκούργου ἐξ
Ἀρκαδίας, Ἰάσων Αἴσονος ἐξ Ἰωλκοῦ, Ἰφικλῆς Ἀμφιτρύωνος 
ἐκ Θηβῶν, Πειρίθους Ἰξίονος ἐκ Λαρίσης,
Πηλεὺς Αἰακοῦ ἐκ Φθίας, Τελαμὼν Αἰακοῦ ἐκ Σαλαμῖνος, 
Εὐρυτίων Ἄκτορος ἐκ Φθίας, Ἀταλάντη
Σχοινέως ἐξ Ἀρκαδίας, Ἀμφιάραος Ὀικλέους ἐξ Ἄργους·
μετὰ τούτων καὶ οἱ Θεστίου παῖδες. 
Παλαίφατος, Περί Απίστων, 13, 1
Περὶ Ἀταλάντης καὶ Μειλανίωνος.Λέγεται περὶ Ἀταλάντης καὶ Μειλανίωνος ὡς
ὁ μὲν ἐγένετο λέων, ἡ δὲ λέαινα. ἦν δὲ τὸ ἀληθὲς
τοιοῦτον. Ἀταλάντη καὶ Μειλανίων ἐκυνηγέτουν.
ἀναπείθει δὲ τὴν κόρην ὁ Μειλανίων μιγῆναι αὐτῷ.
εἰσέρχονται δὲ εἴς τι σπήλαιον μιχθησόμενοι. ἦν δὲ
ἐν τῷ ἄντρῳ εὐνὴ λέοντος καὶ λεαίνης, οἳ δή, 
ἀκούσαντες φωνῆς, ἐξελθόντες ἐμπίπτουσι τοῖς περὶ Ἀταλάντην
καὶ ἀναιροῦσιν αὐτούς. μετὰ δὲ χρόνον τοῦ
λέοντος καὶ τῆς λεαίνης ἐξελθόντων, ἰδόντες τούτους
οἱ συγκυνηγετοῦντες τῷ Μειλανίωνι, ἔδοξαν αὐτοὺς
εἰς ταῦτα τὰ ζῷα μεταβληθῆναι. εἰσβάλλοντες
οὖν εἰς τὴν πόλιν διεφήμιζον ὡς οἱ περὶ Ἀταλάντην
καὶ Μειλανίωνα εἰς λέοντας μετεβλήθησαν. 
Λιβάνιος, Προγυμνάμσατα, 2, 32
Περὶ Ἀταλάντης.Πολλοὶ μὲν ἔκειντο μνηστῆρες ὑπὸ Ἀταλάντης
ἡττηθέντες ποδωκείᾳ τῆς κόρης, ἔδει γὰρ ἡττώμενον
μὲν ἀποθανεῖν, νικῶντα δὲ γαμεῖν, Ἱππομένης δὲ ταύτης ἐπιθυμῶν, 
δεδιὼς δὲ τὸν κίνδυνον δεῖται τῆς
Ἀφροδίτης συμπρᾶξαι. ἡ δὲ ἔδωκε τὰ χρυσᾶ μῆλα καὶ
εἶπεν ὃ χρὴ ποιεῖν ἐν τῷ δρόμῳ. ὡς οὖν ἔθεον,
ὁπότε πλησίον ἡ κόρη γένοιτο, μῆλον ἠφίει, ἡ δὲ
ἐθαύμαζέ τε καὶ ὑπολειπομένη τὸ μῆλον ἀνῃρεῖτο, 
ἐγγιζούσης δὲ πάλιν τὸ αὐτὸ ἐδρᾶτο. καὶ διὰ τοιοῦδε
σοφίσματος Ἀταλάντημὲν εἶχε τὰ μῆλα, Ἱππομένης δὲ Ἀταλάντην.Ἄλλως.Ἀταλάντην τὴν Σχοινέως ἔχειν μὲν ἐπόθουν πολλοί,
Ἱππομένης δὲ παρ' ἑτέρους ἀπείληφε. μνωμένων
γὰρ τὴν κόρην πολλῶν ἆθλον ἑαυτὴν ἡ παῖς προὐτίθει 
τοῖς νικῶσιν εἰς δρόμον. καὶ πάντων ἀπολειπομένων
τὸ τάχος Ἀφροδίτην Ἱππομένης εὕρατο σύμμαχον 
καὶ μῆλα χρυσᾶ παρ' ἐκείνης λαβὼν ἠφίει παρὰ
τὸ στάδιον. καὶ ἡ μὲν τὰ μῆλα συνέλεγεν, ὁ δὲ παρῄει
συλλέγουσαν καὶ τέχνῃ μᾶλλον ἢ ῥώμῃ τὸν Ἀταλάντης
γάμον ἐκτήσατο. 
Φώτιος, Λεξικόν Ἀταλάντη· τριήρης τις ἦν ὀνομασθεῖσα ἀπὸ Ἀταλάντης,
ἥτις ἦν ὀξυτάτη δραμεῖν. 
Μέγα ΕτυμολογικόνΠοδορρώρη: Ἐπώνυμον Ἀταλάντης· παρὰ τὸ
ποὺς καὶ τὸ ὀρούειν· οἷον, ἡ τοῖς ποσὶν ὁρμῶσα.

 

από το: http://www.schizas.com/

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ / ΚΟΡΕΣ / ΜΑΙΝΑΔΕΣ

ΑΡΧΑΙΟλόγιον


ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ / ΚΟΡΕΣ / ΜΑΙΝΑΔΕΣ (1)
Σε μια περίοδο που εκτείνεται από την κλαςςική ,περνά από την ελληνιστική και καταλήγει στη ρωμαϊκή εποχή , παρατηρούνται ομοιότητες στην απόδοση των γυναικείων αυτών μορφών. Τα αρχαϊκά πρότυπα λειτουργούν καταλυτικά και εξελίσσονται ακολουθώντας την εξέλιξη της γλυπτικής στο πέραςμα των αιώνων. Παρόλα αυτά ,οι βασικές φόρμες παραμένουν οι ίδιες στην έκφραση και στη δομή των αγαλμάτων. Οι τεχνοτροπίες συνυπάρχουν και συναντώνται παράλληλα σε μεταβατικές περιόδους της Ιςτορίας της Τέχνης, προκαλώντας ερωτηματικά πολλές φορές ως προς την ακριβή χρονολόγηση τους ,ή την κατάταξη τους σε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην Τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση αλλά μόνο εξέλιξη ,στην οποία τα παλαιότερα πρότυπα χρησιμοποιούνται ως οδηγός και έμπνευση για τους μεταγενέστερους καλλιτέχνες.
Στη φωτογραφία κοινό στοιχείο, ο ανασηκωμένος με το ένα χέρι χιτώνας και οι βόστρυχοι που αγκαλιάζουν τον λαιμό.

Από αριστερά προς δεξιά:
1)"Αθηνά Παρθένος" , ρωμαϊκό αντίγραφο από άγαλμα του Φειδία, Μάντουα.
2) Καρυάτιδα της εποχής του Αυγούστου, Κωνσταντινούπολη.
Το άγαλμα μιμείται τις "κόρες" της αρχαϊκής περιόδου.
3) Μαινάδα. Είναι αντίγραφο του 2ου αι.π.Χ. την ρωμαϊκή περίοδο δηλαδή και είναι από ελληνικό πρότυπο και το οποίο έχει σαφή «ελληνιστικής» εποχής στοιχεία .
4) Καρυατιδα Αμφίπολης. Τελευταίο τέταρτο, τετάρτου π.Χ. αιώνα.

ΑΙΓΥΠΤΟΣ: «Μιν, ο θεός της σεξουαλικής ικανότητας»

Μιν θεός του έρωτα και του φαίνεται!!!
 Elpida Nousa.



Χαιρετίζω όλους τους φίλους της Μυθολογίας!
Παίρνοντας έναυσμα από τα φαραωνικά σύμβολα-εμβλήματα, που ο κύκλος τους ολοκληρώθηκε με την ανάρτηση της προηγούμενης Κυριακής, σήμερα αναφερόμαστε σε έναν Αιγύπτιο θεό, που στις απεικονίσεις φέρεται να κρατά στο ένα χέρι το flail, το σκήπτρο-αρχαίο σύμβολο βασιλικής δύναμης.
Υπενθυμίζουμε πως το Flail ή flabellum ήταν ράβδος με κοντή λαβή με τρία διακοσμημένα σκέλη από χάντρες και φούντες.
"Το Flail που είναι στο χέρι σου κρατιέται με μεγαλοπρέπεια, για δύναμη", προσδιορίζεται ο τρόπος που κρατά το σύμβολό του ο θεός στα Κείμενα των Πυραμίδων…
Ο θεός είναι ο Μίν κι είναι θεός της γονιμότητας και της αναπαραγωγής γι’αυτό και τον αναπαριστούσαν συχνά με αρσενική μορφή, με το γεννητικό του όργανο σε στύση. 
Ως θεός της αναπαραγωγής και των οργιαστικών τελετουργιών, ο Μιν ταυτίστηκε από τους Έλληνες με τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, αλλά και τον Πρίαπο των Ρωμαίων, με τα μεγάλα, ιθυφαλλικά γεννητικά του όργανα τοποθετημένα πολλές φορές στα χωράφια για να εγγυηθούν μια άφθονη σοδειά. 
Λόγω της σύνδεσης με τον Πάνα, μετονόμασαν την πόλη Αχμίμ,μια σημαντική πόλη στη δεξιά όχθη του Νείλου, στην οποία λατρευόταν έντονα ο θεός Μιν, σε Παν-όπολη (πόλη του Πάνα).
Η λατρεία του Μιν ήταν ισχυρή και προς τιμήν του γίνονταν μεγάλες γιορτές, με λιτανείες και προσφορές. Σε μεταγενέστερες περιόδους συνδέθηκε με τον Ώρο και τον Άμμωνα, γι’αυτό απεικονίζεται με κεφαλή κριού, έχοντας κέρατα κυρτά προς τα κάτω.
Εντύπωση προκαλεί πως βασικό στοιχείο της λατρείας του θεού ήταν το μαρούλι και συγκεκριμένα μια άγρια ποικιλία του λαχανικού με αγκαθωτά φύλλα για τα οποία πίστευαν πως έχουν αφροδισιακές ιδιότητες λόγω έκκρισης κατά τη χάραξή τους, γαλακτώδους χυμού, το οποίο πιθανόν συσχέτιζαν με το σπέρμα. Εκτός από τα αφροδισιακά μαρούλια, σύμβολο του Μιν ήταν και ο λευκός ταύρος, γι’αυτό το ιερό του έστεφαν δύο κέρατα ταύρου, ενώ πολλοί τον συσχέτιζαν με τον έλεγχο του κεραυνού και της βροχής.
Ο Μιν ήταν ο θεός-σύμβολο της αντρικής σεξουαλικής ικανότητας, γι’αυτό απολάμβανε ιδιαίτερες τιμές κατά τις τελετουργίες της στέψης των Φαραώ, που ο βασιλιάς έπρεπε να φυτεύει το σπόρο του(πολλοί υποστηρίζουν ότι κατά το τελετουργικό ο Φαραώ έπρεπε να επιδείξει την ικανότητά του με το να εκσπερματίζει) και έτσι να εξασφαλίσει την ετήσια πλημμύρα του Νείλου. 
Στην έναρξη της περιόδου της συγκομιδής, ένα ομοίωμα του Μιν μεταφερόταν από το ναό στα χωράφια, όπου ευλογούσαν την σοδειά, και παίζανε παιχνίδια γυμνοί προς τιμήν του.
Στις απεικονίσεις του Μιν εκτός από το μαστίγιο , που κρατά στο υψωμένο δεξί του χέρι, στο μέτωπό του φοράει κόκκινη κορδέλα που φτάνει μέχρι το έδαφος και θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει την σεξουαλική ενέργεια. 
Η ιθυφαλλική αναπαράσταση του Μιν δεν σκανδάλιζε τους Αιγύπτιους, αφού ως λαός είχαν πολύ άνετη σχέση με τη γύμνια: στο ζεστό κλίμα τους οι γεωργοί, οι υπηρέτες και οι διασκεδαστές συχνά δούλευαν γυμνοί ή ημίγυμνοι, και τα παιδιά δεν φορούσαν ρούχα μέχρι την ενηλικίωση.
Αντίθετα, σε επόμενες περιόδους χριστιανοί και Βικτωριανοί Αιγυπτιολόγοι φωτογράφιζαν το θεό από τη μέση και πάνω ή κάλυπταν με διαφόρους τρόπους το επίμαχο σημείο.

Τέλος ο Μιν είχε δυο συζύγους τη Ρεπίτ, λέαινα θεά της δύναμης και την Ιαμπέτ, θεά της ανατολής.

[Στην ΕΙΚΟΝΑ λεπτομέρεια με τον θεό Μιν από επιτοίχιο ανάγλυφο σε ταφικό ναό στον οικισμό των εργατών στην Ντέιρ ελ Μεντίνα].

__________
Πηγές: « Παγκόσμια μυθολογία», L. Bernard,http://www.ancientegyptonline.co.uk/set.html, Wikipedia, www.touregypt.net/.